Projektowanie
Architekt zazwyczaj zaczyna pracę, gdy miejsce i rodzaj oraz koszt budynku zostały określone.
Miejsce obejmuje zmienne zachowania środowiska naturalnego, które muszą zostać dostosowane do niezmiennych fizycznych potrzeb człowieka; rodzaj to uogólniona forma ustanowiona przez społeczeństwo, która musi być dostosowana do specjalnego użytku, dla którego budynek jest wymagany; koszt oznacza ekonomię ziemi, pracy i materiałów, które muszą być dostosowane do określonej sumy.
Tak więc planowanie jest procesem uszczegóławiania, a ostatecznie harmonizowania wymagań środowiska, użytkowania i ekonomii. Ten proces ma wartość zarówno kulturową, jak i użytkową, ponieważ tworząc plan dla jakiejkolwiek działalności społecznej, architekt nieuchronnie wpływa na sposób, w jaki ta działalność jest wykonywana.
Planowanie środowiska
Środowisko naturalne jest jednocześnie przeszkodą i pomocą, a architekt stara się zarówno wykorzystać jego wsparcie, jak i odparować jego ataki. Aby budynki były zamieszkane i komfortowe, musi kontrolować wpływy ciepła, zimna, światła, powietrza, wilgoci i suchości oraz przewidzieć potencjalne zagrożenia, takie jak pożar, trzęsienie ziemi, powódź i choroby.
Metody kontrolowania środowiska omawiane tutaj to tylko praktyczne aspekty planowania. Są one traktowane przez architekta w kontekście aspektów ekspresywnych. Umiejscowienie i forma budynków w odniesieniu do ich lokalizacji, rozmieszczenie przestrzeni w budynkach i inne urządzenia planistyczne omawiane poniżej to podstawowe elementy estetyki architektury.
Orientacja
Rozmieszczenie osi budynków i ich części to metoda kontrolowania wpływów słońca, wiatru i opadów. Słońce jest regularne w swoim kursie; sprzyja południowym i zaniedbuje północne ekspozycje budynków na półkuli północnej, dzięki czemu można je wykorzystać do ogrzewania lub unikać dla ochłodzenia poprzez skierowanie osi planu w stronę lub z dala od niego. Wewnątrz budynków, oś i umiejscowienie każdej przestrzeni determinują ilość słońca, jaką otrzymuje. Orientacja może kontrolować cyrkulację powietrza i zmniejszać niedogodności związane z wiatrem, deszczem i śniegiem, ponieważ w większości klimatów można przewidzieć dominujące prądy. Charakterystyka bezpośredniego otoczenia również wpływa na orientację: drzewa, formacje terenu i inne budynki tworzą cień i zmniejszają lub intensyfikują wiatr, podczas gdy zbiorniki wodne produkują wilgoć i odbijają słońce.